Er komen nog miljarden mensen bij, zo is de verwachting. Als de inwoners van China, of van India of van Afrika net zo luxe zouden willen eten als wij nu doen (met ook net zoveel vlees) dan gaat dat de draagkracht van de aarde al snel te boven. Mest, verzuring en kaalslag verwoesten de natuur.
Daarom lijkt er toch een relatie te bestaan tussen 'onze' overvloed en 'hun' honger. Want honger heerst er nog altijd op veel plaatsen. Soms honger waar je aan dood gaat, maar veel vaker honger in de vorm van kwalitatieve ondervoeding: mensen krijgen als klein kind al niet voldoende voedingsstoffen om zich fysiek volwaardig te ontwikkelen. Met als gevolg dat ze vaak ziek zullen zijn, nooit goed zullen kunnen leren en waarschijnlijk niet lang leven.
In 2000 werd als een van de zogeheten millenniumdoelen gesteld dat in 2015 extreme armoede en honger zouden moeten worden gehalveerd (ten opzichte van 1990) van 31 naar 15 % der mensheid. Dat lijkt te gaan lukken. Inmiddels zijn er nieuwe doelen gesteld, nu voor 2030. Extreme armoede en honger moeten dan zijn uitgebannen, en de zekerheid van voldoende en gezond voedsel zou binnen ieders bereik moeten zijn.
De Wereldbank dringt aan op versnelling van het behalen van de nieuwe doelen. In 2020 zou de extreme armoede, en liefst ook de honger, moeten zijn gehalveerd vergeleken met 2013. Nu leeft nog 18 % van de wereldbevolking in extreme armoede, ofwel ruim een miljard mensen. Honger zou voor 870 miljoen mensen nog realiteit zijn.