Van de producten van Nederlandse akkerbouwers is vrij duidelijk waar ze heen gaan.
• Bieten gaan naar de fabriek, die er suiker uit haalt.
• Graan is voornamelijk bestemd voor veevoer; gerst gaat naar bierbrouwerijen.
• Aardappelen gaan via de handel naar consumenten, of gaan naar de frites- en chipsfabrieken.
Akkerbouwers proberen al jarenlang het imago van hun werkwijze en producten op te vijzelen. Denkend aan de eindbestemming van hun oogst, werken zij mee aan kwaliteitsprojecten. Met mooie namen als 'van grond tot mond' of 'van zand tot klant'.
Steeds vaker ziet een consument daar iets van terug. Bijvoorbeeld door een extra mooie verpakking van extra schone aardappels. Tegen een extra hoge prijs - dat dan weer wel.
Met suikerbieten lukt dat niet – dat is geen mensenvoer. En graan, dat kan een mens ook niet onbewerkt eten.
Herkomst natrekken
Voor élke portie verpakte aardappelen gelden bepaalde voorschriften voor informatie. Zo moeten bijvoorbeeld naam en adres van de verpakker op de verpakking staan, plus een code. Met behulp van die code kan de verpakker, in geval van nood, vrij goed de herkomst natrekken van een bepaalde portie piepers.