Een ‘typisch westers’ voedingspatroon, met veel rood en voorbewerkt vlees, snacks en suikers verhoogt sterk het risico op suikerziekte, zo is al lang bekend. Maar dat blijkt veel minder te gelden voor Turken, Marokkanen en Surinamers. Dat stelde Louise Dekker vast in een studie waarop zij op 29 mei promoveert aan de UvA.
Etnische verschillen
Volgens Dekker houden voedingsadviezen nu nog weinig rekening met deze etnische verschillen. Bij voedingsadvies wordt toch al weinig rekening gehouden met voorkeuren en gebruiken inzake voeding van diverse etnische groepen. Terwijl suikerziekte daar juist relatief vaak voorkomt.
Vasthouden aan voedingspatroon
Etnische groepen blijken lang vast te houden aan eigen voedingspatronen, aldus Dekker. Ook als allochtonen goed inburgeren en ook als ze hoge sociaal-economische status bereiken, blijven ze vaak hun ‘eigen voedingspatroon’ volgen.
Nederlanders veranderen wel
Voor Surinamers bestaat dat voedingspatroon vaak uit rijst, noodels en witvlees, voor Marokkanen en ook Turken is het vaker een combinaties van groentes. Bij autochtone Nederlanders verschuift het voedingspatroon vaak naarmate zij stijgen op de maatschappelijke ladder: minder roodvlees, snacks en suiker, en meer groenten, fruit en noten.